.......

گاهی باید رفت ، راضی نیستی ، میخوای قلبت جا بذاری پیشش ُ و بعد بری ، اما خودت راضی میکنی ،  یه وقتایی میشه به قلبت هم فهموند منطق ینی چی ، میشه باهاش منطقی بود ، میشه بهش یاد داد تا سنگ باشه و بگذره ، باید رفت تا خاطری نرنجه ، تا  دنیایی ویران نشه ، باید تحمل کرد اشکهاش ، قلب شکستشو ، میدونی این مدل قلب شکستنها گاهی فقط یه خراش  کوچیکه برای یه مدت فقط درد داره و ما تصور میکنی شکسته شده و دیگه ترمیم نمیشه ، یه وقتایی به هر چی که میخوای میرسی به تمام رویاهات به تمام خواسته هات اما خیلی زود میفهمی این خواسته ها  اونی نبود که میخواستی ، میفهمی اینجا آخر خط نیست آخر قصه نیست ، چمدونت ُ بر میداری و دوباره قدم به  جاده زندگی میذاری ، همون خیابون بی انتهایی که هیچوقت تکراری نمیشه...

گاهی باید خودت برداری و بری .. به همین راحتی ...