.......

چشمامٌ میبندم و سرمو رو به آسمون میگیرم و فقط به صدای باد گوش میدم ...کم کم از اصطرابم کم میشه و احساس آرامش میکنم ... درست یادم نمیاد آخرین بار که این حس آرامش داشتم کی بود! !!اما مطمئنم اون موقع مثل الان تنها زیر درختها ننشسته بودم ... کلاغ ها قار قار میکنند و چشمام باز میکنم و لبخند میزنم، یادمه همیشه مامان برخلاف عقیده عموم مردم کلاغ رو خوش یمن میدونه، کلاغها همیشه خبر خوش میارن، لبخند میزنم و آروم با خودم میگم "خودتو برای شنیدن و دیدن اتفاقات خوب آماده کن "... دوباره چشمام میبندم و از شنیدن صدای طبیعت لذت میبرم مثل پرنده ای که خودشو به دست باد سپرده و سازمخالف نمیزنه ... اولین قطره های بارون تضمینی میشوند برای شاد بودنم برای لبخند زدن ... میدانم کلاغها هیچوقت اشتباه نمیکنند، اتفاقات خوب در راهند فقط باید صبور بود ....