برای پیدا کردن شخصی مجبور شدیم به کلیساها مراجعه کنیم، تا شاید ردی از فرد مورد نظر پیدا کنیم، تا امروز هیچوقت پام رو تو هیچ کلیسایی نذاشته بودم ،ولی هروقت از کنار کلیساها رد میشدم دلم میخواست برم و محیطش رو ببینم. در ورودی باز شد وارد شدیم، یه دختر پانزده -شانزده ساله با موهای نامرتب و لباس های نامرتبتر، که از ظاهرش معلوم بود طفلک را از خواب بیدار کردیم، همانطور که سگ سفید رنگش را بغل گرفته بود اومد خوش آمد گویی گفت و مسیر را بهمون نشون داد، حیاط کلیسا فوق العاده تمیز و دلباز بود، گلهایی که با سلیقه تمام اطراف حیاط گذاشته شده بودند این زیبایی را دو چندان میکرد، مجمسه حضرت مریم گوشه سمت راست حیاط بود و با گلها اطرافش تزئین شده بود،با دیدن این بخش خیلی خوب میشد حضرت مریم را در بهشت تصور کرد ،کمی جلوتر مقبره اسقف سابق بود، تا انتها راهرو رفتیم تا به دفتر کلیسا رسیدیم، فضای اتاق و چیدمان تمثیل حضرت مریم و عیسی مسیح انقدر زیبا بود که محو تماشاشون شدیم و یادمون داشت میرفت چرا اصلا اومدیم اینجا!بعد از حرف زدن و به نتیجه نرسیدن ،موقع برگشت رو به همراهان گفتم یه احساس خوبی ندارید اینجا؟رفتار مسیحیان و میزان دینداری و احترامی که قائل هستند برای آیینشون ،به آدم احساس خوبی میده، رفتارهای خوب و مودبانه و مهربانانه ای که دیگران را مطیع خودشون میکنندو با رفتار و عمل خوبشون دین و مذهبشون را تبلیغ میکنند: )چرا دروغ هیچوقت این حس خوب را تو مساجد خودمون نداشتم، ما حتی به مساجدمون رسیدگی نمیکنیم و در بیشتر موارد فقط برای مراسم مرتبط با خاکسپاری و ... به مسجد میریم. امروز تو این کلیسا آرامشی داشتم که هیچوقت نداشتم: )اسقف اعظم نیز در آخر با نگاهایش از پشت پنجره اتاقش بدرقه امون کرد ....
